Zaterdag 6/1/2016: Vrije dag in Rundhaug

Half acht worden we weer gewekt door het melodietje van de GSM (dat weer de rest van de dag door ons hoofd zal spoken).

Nu moeten we nog zien uit te vogelen wat we gaan doen. De keuze uit excursies is niet groot en, op de husky safari na, is er niet veel bij wat ons aantrekt.

Aan de ontbijttafel wordt besloten om samen met 2 van onze gouwgenoten, Livon & Hennie, een flinke wandeling te gaan maken en het daarna eens op het gemak te doen.
De dame aan de receptie adviseert ons de weg over de brug te volgen (je kunt hier maar drie kanten op) omdat daar 'many moose' te zien zijn.

Even voor 11:00 zijn we vertrokken.  Het is licht bewolkt en er staat een frisse wind, maar al snel geraken we, mede doordat het bergop gaat, aan het zweten. Na zo'n twee kilometer komen we op een splitsing waar we naar rechts nemen. Hier ligt, midden in de bossen een kerkje met kerkhof, maar dat laten we voor wat het is.

Tot nu toe nog geen spoor van een moose en ook in de bermen ligt de sneeuw er ongeschonden bij. Nog eens twee kilometer verder zien we, net voor een bocht, dan eindelijk een moose; alleen jammer dat hij op een driehoekig verkeersbord staat.

Na de bocht gaat het naar beneden tot aan een brug over dezelfde rivier  als bij het hotel. Deze kronkelt rond de heuvel waar wij zonet overheen hebben gelopen. We zouden dus over het bevroren water kunnen teruglopen, maar dat betekent ook dat we dan door een dik pak sneeuw zouden moeten ploeteren, en dat is er weer net teveel aan.

Langs de rivier zien we overigens de eerste sporen die werden achter gelaten door een moose.

Er zit nu dus niets anders op dan over dezelfde weg terug te keren. Bergop over de heuvel. De wind krijgen we nu op kop en de scherpe kou is goed voelbaar in het gezicht.

Even na 13:00 staan we terug aan het hotel. 

Aantal gelopen kilometers: 11

Aantal gespotte moose: 0,0

Dezelfde dame die ons op weg heeft geholpen voorspelde ook voor vanavond helder weer en grote kans op noorderlicht. We zijn eens benieuwd!

We bestellen ons een lunch (er is alleen 'iets simpels' te verkrijgen) en een half uur later worden ons twee borden met 15 halve belegde broodjes, wat augurken en paprika voorgezet. Wat er met het 16de halve broodje is gebeurd blijft een open vraag ;

Nadat we alles op het gemak soldaat hebben gemaakt verplaatsen we ons naar de zithoek waar we wat keuvelen en foto's uit onze vorige blogs bekijken.

Dan blijkt dat L & H in Anchorage in hetzelfde hotel als wij hebben gelogeerd (ja, dat met die fluitende treinen) en ook het goudmijnersdorpje Crow Creek hebben bezocht. En nee, zij reisden niet met Greatlakes.  De wereld is klein zeggen ze dan.

Wanneer het langzaamaan donker begint te worden (gisteren dachten we een uur vroeger dan anders,  maar dat komt natuurlijk door het tijdsverschil) wordt de hemel in de gaten gehouden.

Rond 17:00 sta ik in de 'lobby' met onze Zwitserse buschauffeur te keuvelen (hij is 8 jaar geleden uitgeweken naar Kuusamo in Finland), als iedereen warm ingeduffeld langs ons door naar buiten begint te lopen; er zou noorderlicht gezien zijn. Tegen dat wij buiten zijn, is de lucht echter volledig bewolkt.

De receptioniste kan dus net zo goed het weer voorspellen als dat ze moose weet te vinden.

Om 18:00 wordt het diner weer aan tafel geserveerd: overheerlijke zalm.
Op het eten valt hier hoegenaamd geen slecht woord te zeggen want gisteren hebben we ook al voortreffelijk lamsvlees voorgeschoteld gekregen.

De als woonkamer ingerichte ontmoetingsruimtes beneden zijn oergezellig.
De slaapkamers daarentegen... oud, klein, veel te warm (de verwarming kan niet worden uitgezet en wij werden aangemaand de vensters gesloten te houden!) en zoals reeds gezegd heel erg gehorig. De badkamer is niet groter dan 2,5 vierkante meter en de wc lekt, waardoor je echt een handdoek op de grond moet leggen om niet in het water te moeten staan.
We hadden daar vanochtend iets over willen zeggen, maar hoorden toen van anderen dat ze hetzelfde probleem hadden. Zou dus toch niets hebben afgedaan. Er is 1 kamer die vorig jaar mooi gerenoveerd werd omdat de Noorse kroonprins hier gelogeerd heeft...

Het personeel zelf is supervriendelijk en behulpzaam (er zelfs een nieuwe föhn gehaald in de winkel naast het hotel omdat er op geen enkele kamer een voorhanden was), maar totaal niet georganiseerd. Je zou bijna gaan denken dat Fawlty Towers hier indertijd werd opgenomen en je verwacht ieder moment tegen Basil,  Sybil of Manuel aan te lopen :)

Normaal waren we gisteren na het avondeten gaan sneeuwschoenwandelen,  maar dit werd om een nog altijd onbekende reden verplaatst naar vanavond. Wanneer blijkt dat dit pas om 21:00 uur begint en een kleine twee uur duurt, hebben velen (waaronder wij) niet veel zin meer om er aan deel te nemen. De kans op noorderlicht is zo goed als onbestaande en er moet ook nog worden ingepakt én je zal na die inspanning nog onder de douche moeten springen; een hoop gejaag dus. Uiteindelijk blijft de helft van de groep thuis terwijl de andere helft meegaat.

Wij maken er een Limburgs onderonsje van met een wijntje en biertje in één van de woonkamers.
Buiten waait en sneeuwt het intussen.

Wanneer iedereen terug is en we onze rekening van de afgelopen dagen  willen betalen, blijkt nog maar eens hoe chaotisch alles georganiseerd is.
De computer is 'gecrasht' en ze kunnen op geen enkele andere wijze een rekening samenstellen.  Wanneer we net voor het slapen gaan nog eens informeren scheelt het niet veel of er barst iemand in tranen uit. Ik denk eerder dat hier het vrouwtje dat voor het scherm zit gecrasht is ipv de computer.  Overal om haar heen liggen blaadjes met notities en er werd ons al tig keer gevraagd wat we hebben gedronken en op welke kamer we liggen. De rekening morgen toch maar eens dubbel nakijken.

Dit alles heeft tot gevolg dat we morgen voor of na het ontbijt, dat pas om 08:00 begint, nog allemaal moeten afrekenen. Om 09:00 vertrekt de bus....

Curieus hoe dat gaat aflopen.

Vandaag was een dag waar we alles nog eens op het gemak hebben gedaan (en ook dat is eens fijn).  Ook maar een paar foto's gemaakt.