Woensdag 3/2/2016: Met de bus van Luosto naar Kilpisjärvi

Gisterenavond bleek opeens toch krachtig noorderlicht te zijn... achter de bewolking.  Hoe we dat weten? Via enkele webcam op plaatsen waar die verdomde bewolking niet aanwezig was. Dit was dus het sein om de GSM niet stil te zetten zodat elk alarm zeker gehoord zou worden.

Zelf drie of vier keer half slapend webcam en live gekeken,  maar helaas: het sneeuwt (nooit gedacht dat ik ooit zoiets zou zeggen!)

En om kwart voor zes is het zover: een app van Ruben dat tussen de bewolking door het licht te zien is.

Iemand heeft mij tijdens een shortski eens uit bed zien springen, maar dat was nog niets tegen nu. Persoonlijk record opstaan, aankleden, spullen pakken en vertrekken gebroken.

Annette en ik staan nu in de buurt van de chalets op de loipe en Ruben staat ergens op de sneeuwscooterpiste, die ik maar niet kan vinden. Na een tijdje worden echter langs de loipe de lichten aangestoken en het zicht op het al vage noorderlicht is nu helemaal om zeep. Mijn aanvankelijk gevloek verstomt echter wanneer ik in de verse sneeuw voetsporen ontdek. Deze kunnen alleen maar van Ruben zijn en inderdaad, nog geen 200 meter verder licht een GSM op om ons teken te doen. Hier staan we weer in het donker en kan de camera weer lustig klikken.

Wanneer de schemering haar intrede doet houden we het voor bekeken. We moeten trouwens ook nog eten en om 09:00 is de bus daar voor onze verhuis naar Kilpisjärvi.

Het was niet spectaculair wat we gezien hebben, maar er zijn toch enkele leuke foto's gemaakt.

Om 09:10 zitten we allemaal bepakt en bezakt in de bus en laten we Luosto achter ons.

Het is zo'n -10° en bewolkt, maar in Kilpisjärvi is het nu -30°!

Onderweg zien we nog niet veel meer dan besneeuwde bossen met sporadisch enkele dorpjes.

Om 10:40 is het tijd om een eerste keer de  benen te strekken en een kleinigheidje te eten en drinken bij één van de schaarse benzinestations.  Dit is ook de eerste plaats die qua bebouwing iets voorstelt: Kittilä.

Een half uur later zijn we al weer onderweg. Het wordt langzamerhand wat heuvelachtiger en we rijden langs Finlands bekendste skioord: Levi
Ziet allemaal goed uit qua liften en pistes, maar maar kan natuurlijk niet tippen aan Flachau. Daar staat wel tegenover dat de tickets hier maar 2/3 kosten van die in Oostenrijk.  Over de prijzen van de o zo belangrijke drank en eten na het skiën zullen we daarentegen maar zwijgen.

Dankzij de moderne techniek hebben we wifi op de bus om de tijd te doden wanneer weer eens niet veel meer dan bossen te zien zijn.

Over bus gesproken: die rijdt vlotjes 80 á 90 km/u over de besneeuwde wegen. In de lage landen zouden we al een accident of 20 en totale chaos gezien hebben, hier rijden ze zoals in de zomer.

 
In de buurt van dorpen en stadjes verplaatsen de voetgangers zich met een soort rollator op ski's: 1 been op een lat en met het andere je voortduwen. Je gaat sneller vooruit en de kans op vallen is veel kleiner.

Om 12:30 verschijnt de zon zowaar aan de hemel en zakt de temperatuur naar -13°. Wat een sprookjeslandschap weer. En allemaal net op tijd voor de volgende halte: een combinatie van souvenirshop en cafetaria.  Wanneer de uitbaatster, gekleed in traditionele sami kledij, de bus ziet stoppen komt ze al met haar even traditionele trommel naar buiten om ons te verwelkomen. Tussen haar ritmisch getrommeld door krijgt iedereen ook nog eens drie klapzoenen van haar :) 

Een dik uur later beginnen we aan onze laatste etappe van goed 160 km. De taiga zal nu langzaam overgaan in toendra en de staat van de weg zal ook wat minder worden.

Rond 14:20 rijden langs de Zweedse grens die hier gevormd wordt door een rivier  (waar kennen we dat nog van?) en de chauffeur is zo welwillend om bij de enige grensovergang even over te steken voor een fotoshoot.  Dit wordt een voorproefje voor vanavond : het is immers..... -22° 'fris'!

Hier zijn de pastoors slimmer dan bij ons en wordt de kerk behaaglijk warm gehouden. Je zou bijna voor je plezier naar de mis gaan :)

Na een kwartiertje is iedereen blij dat we weer de bus in kunnen en we komen er niet meer uit voordat we op onze bestemming zijn ;)

We rijden nu over de glooiende toendra met prachtige weidse uitzichten. De heuvels worden ook steeds wat hoger en zullen uiteindelijk 'berg' genoemd mogen worden.

Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe mistiger het wordt. Het wordt ook weer warmer, we hebben al weer -18° :)
Hebben we onderweg weinig verkeer gezien, sinds de laatste stop  - en dat is minstens 60 km geleden - kruisen we nog slechts een handvol vrachtwagens. Het is hier zo mogelijk nog meer verlaten dan in Canada en Alaska.

Om 16:00 hebben we ons einddoel voor vandaag bereikt: de Arctic Polar Apartments. Adembenemende locatie aan de voet van de Saana, de voor de Finnen mythische berg.

Vanaf nu gaat alles in sneltreintempo:
Koffers naar het prachtige huisje brengen, thermopak en dito botten ophalen en om 17:00 eten zodat we zeker klaar zijn als het noorderlicht zich zou laten zien.

Na het eten wordt besloten om met de hele groep om 18:30 samen op de uitkijk te gaan staan. Net zoals in Luosto heeft Ruben twee vaste plekken waar dan het mooiste zicht bekomen wordt.

Omdat het ondertussen zo'n -25° is en het - indien het (hopelijk) helder blijft - nog tot -30° kan dalen, dient iedereen zich in meerdere lagen te kleden. Vier lagen + thermo-overall lijken ons wel genoeg. Enig nadeel: vooraleer je alles hebt aangetrokken en buiten bent, zweet je als een paard.

Eens aangekomen op onze eerste stek, blijkt er van het noorderlicht nog niet veel te zien met het blote oog. De gevoelige camera's registreren wel een zwakke gloed, maar na een tijdje verdwijnt ook die.
Dan maar naar de tweede plek zodat iedereen die weet te vinden, zou zich later toch nog iets voordoen. 

Wanneer tegen acht uur nog niets veranderd is, lijkt het ons wijselijk om ons in de huisjes op te warmen, om tegen tien uur nog eens een poging te ondernemen. Bovendien zijn de parameters voor noorderlicht ook niet fameus. Tot overmaat van ramp is de hemel een kwartier later helemaal dicht getrokken en begint het zelfs te sneeuwen!

We besluiten de sauna aan te steken en, in plaats van in de diepvries te staan, te genieten van de hitte.

Het is nu 22:30 uur en het sneeuwt nog steeds, dus ik vrees dat het weer voor andere keer zal zijn.

Morgen gaan we eens wat vis(jes) aan de lijn proberen te slaan.