04/03/2017: Terug naar huis.

Gisteren schreef ik dat we afscheid hadden genomen van het noorderlicht  omdat het volledig betrokken was en sneeuwde toen we in bed kropen. Niet dus...

Om 01:45 open ik mijn ogen en omdat ik weer achterstevoren in bed lig is het eerste wat ik zie... juist ja, noorderlicht over het fjord!

Als vooruitziend jager had ik de camera natuurlijk in aanslag naast het bed en voor het venster gezet. Ik hoef dus alleen maar mijn arm uit te steken om op de ontspanner te drukken.

Vooralsnog is het vrij rustig noorderlicht en geregeld drijft er bewolking voor. Ik stuur voor de zekerheid nog een bericht via de groepsapp, maar er komt geen enkele reactie. Ik vrees dat de meesten in dromenland zitten (en waarschijnlijk over het licht dromen) en dat ik weer de enige gek ben. 

Het eerste half uur doezel ik af en toe weg om telkens weer wakker te schieten en in reflex foto's te maken. Omstreeks 02:45 wordt het licht echter actiever en dit is het sein om uit bed te springen. 

Annette is intussen ook wakker geworden om voor de zoveelste keer die fantastische kleurschakeringen te kunnen bewonderen, want met het blote oog is weer paars/wit/groen beweeglijk licht te zien.

Even over 3u sta ik dan ook op het balkon met enkel een T-shirt en boxershort aan, net op tijd om een - weliswaar zwakke - corona te zien. Ik zeg wel zwak, maar dit is nog altijd een feller noorderlicht dan 'normaal'.

Hierna volgen nog enkele opflakkeringen (die trouwens weer van achter het raam worden bekeken want het was buiten toch wel erg fris aan de vis), maar om kwart voor vier vallen de ogen toch weer dicht en hebben we definitief afscheid genomen van het licht.

Blijkbaar slaap ik nu vast door want als de wekker om 6u afloopt is het effe schrikken dat dat al zo snel gebeurt. Om half zeven moet Annette nog eens extra roepen dat ik van onder de warme donsdeken moet komen, want om 07:15 vertrekt de bus...

Op de app lees ik dat Ruben om 4u ook is wakker geworden omdat zijn kamer helder verlicht werd door fel noorderlicht. Niettegenstaande onze gordijnen open waren heb ik daar niets van gemerkt. Hoe zou zoiets komen?  😉

En nu is het jaag-jaag onder de douche, potje yoghurt naar binnen werken en zorgen dat we alles mee hebben. Om vijf na zeven volgt bericht dat de bus er al is, maar we redden het pas nét voor 07:15 op te stappen.

En dan volgt weer dezelfde rit van eergisteren naar Tromsø waar we om 08:20 aankomen bij de luchthaven.  Ruim op tijd want de vlucht vertrekt pas om 10:40. Het inchecken  en veiligheidscontrole verlopen heel relaxed  (wat een verschil met Schiphol) en we hebben ruim de tijd om nog wat tax terug te vorderen en een tas koffie te drinken.

Na wat gemanoeuvreer - de de-ice camion is nét naast het vliegtuig in panne gevallen en hindert de push-back - stijgen we op richting Evenes, een vlucht van een half uurtje op lage hoogte. Levert een tof filmpke van een minuut of 7 op, maar teveel MB's om hier te posten.

In Evenes stappen de lucky-ones die aan hun vakantie beginnen uit en de terugkeerders stappen op nadat er 6150 liter (of zijn het kilo's?) kerosine in de vleugels gepompt zijn. Wanneer iedereen aan boord is kunnen we, even na 12u, vertrekken voor de 3u durende vlucht naar Schiphol.  

Het prachtige Noorse landschap, inclusief de Lofoten (die ook nog op ons lijstje staan), schuift het eerste half uur langzaam onder ons door. Daarna kijken we enkel nog tegen de bovenkant van de wolken. Tijd om de ogen dicht te doen en toch wat slaap in te halen. En dat lukt - niet geheel onverwacht - erg goed.

Om 14:45 wordt de landing ingezet en schuiven de Nederlandse polders met hun talrijke windturbines onder ons door. Ook mooi, maar geef mij toch maar de besneeuwde Noorse bergen.

Om twee minuten voor drie raken de wielen de landingsbaan en kan het taxiën naar de finger beginnen. En dat duurt dus weer even want we hebben voor de zoveelste keer het 'geluk' om op de polderbaan te landen (wordt er nog wel op de andere banen geland?). Precies 10 minuten later stoppen we aan gate C18, helemaal achter aan de finger, zodat ons nog een mooie wandeling naar de bagagehal te wachten staat.

Wanneer we daar aankomen hebben we de gelegenheid om uitgebreid van iedereen afscheid te nemen want de koffers laten erg lang op zich wachten. Het is al weer vier uur eer de eerste komen aangerold. 

Deze keer zijn we wel op tijd om de bus naar het hotel te nemen en nadat we de autosleutel hebben afgehaald zetten we koers richting Maaseik. Nog een kleine omweg moeten maken omdat de A2 tussen Eindhoven en Weert is afgesloten, maar uiteindelijk rijden we om 18:50 in de stromende regen onze oprit op.

En nu is het definitief gedaan. We hebben een absolute topweek beleefd met een heel fijne groep mensen in een prachtige omgeving. Met het noorderlicht zijn we meer dan verwend (is wel eens anders geweest) en het is maar zeer de vraag of we zoiets nog ooit zullen meemaken. Een corona is immers geen alledaags verschijnsel en al zeker niet meerdere corona's op meerdere dagen achter elkaar.

Wat betreft de blog: onze volgende grote trip is al weer een tijdje geleden geboekt en eind september horen jullie weer van ons vanuit... Zuid-Oost Canada en Noord-Oost Amerika (als we tegen die tijd van 'den Donald' nog binnen mogen daar 😉).

Tot dan!

03/03/2017: Vrije dag in Malangen

Na een nacht met vele onderbrekingen kunnen we vandaag een uurtje langer slapen maar vreemd genoeg ben ik om 07:45 toch weer klaarwakker. Zal de lichtinval via de onverduisterde ramen ook wel iets mee te maken hebben én het uitzicht als je je ogen opent!

Na het ontbijt spreken we met Inge, Frits, Kristel en An af om naar en rond het meer te wandelen. We nemen ons eten en drinken dat we eerder deze week in Kilpisjärvi hebben gekocht (en nog niet gebruikt) mee om in de kota te picknicken.

Half 12 vertrekken we via de minst steile weg en wanneer we boven aankomen zitten Hans en Davy al bij het knisperende houtvuur. Er vertrekt net een groep sneeuwschoenwandelaars van het hotel en de gids biedt ons alle eten en drinken dat overbleef aan. Na een korte pauze lopen we echter eerst onze ronde rond het meer en Hans belooft ons regelmatig hout op het vuur te gooien en alvast water te koken zodat we bij terugkomst onmiddellijk een overgebleven warme choco kunnen maken.

De tocht van zo'n 2,5 km rond het meer is prachtig met overal om ons heen berijpte bomen. In combinatie met de zon levert dit prachtige plaatjes op en er wordt dus regelmatig gestopt om foto's  te maken. En om te gekken: de dames maken sneeuwengeltjes en er wordt lustig met droge sneeuw gegooid. Onderweg komen we nog een paar andere koppels tegen die blijkbaar geen zin hadden in een groepswandeling.

Wanneer we terug bij de kota komen is het water inderdaad gekookt en kunnen we ons bij het vuur opwarmen en eten.

Even over half drie beginnen we op ons gemak aan de terugtocht via de steilere weg en om 15:15 zijn we al weer terug bij onze huisjes. Waren enkele aangename uurtjes voor deze laatste dag hier. 

We zijn trouwens net op tijd om een glimp op te vangen van de zee-otter die hier al een paar dagen werd gespot.
Omdat het twee dagen zo goed als windstil is begint het fjord langzaam maar zeker dicht te vriezen. Hier en daar is nog wel een open plek te zien, maar het ijs groeit verbazingwekkend snel aan.

We genieten nog even van het prachtige uitzicht van op ons terras met een pint en een glas wijn en Ruben komt ook nog even langs in de hoop dat hij de otter ziet. Hij houdt er enkel een lekker koude pint aan over.

Na de prachtige zonsondergang is het tijd om de koffers weer in te pakken en ons klaar te maken voor het eten. Op weg naar het restaurant is het nog altijd schemerig (duurt hier altijd langer dan bij ons), maar we kunnen het noorderlicht wel al zien tegen de lichtblauwe hemel. Heel bijzonder. Wanner ik dit binnen meedeel schiet de helft van ons gezelschap naar buiten en het personeel kijkt ons bedenkelijk na. Ruben legt dan maar vlug uit dat we allemaal 'een beetje gek zijn van het noorderlicht' ;)

Na het eten krijgt iedereen een pover ontbijtpakket voor morgen want men vertikt het om de eetzaal een half uurtje vroeger voor ons open te doen. We hadden toch wat meer verwacht van een hotel met zo'n uitstraling, maar flexibiliteit staat blijkbaar niet in het Noorse woordenboek.

Om 19:45 gaan we snel weer enkele lagen kledij aantrekken om daarna voor een laatste keer het noorderlicht te bewonderen. Het is wel aanwezig, maar lang niet meer zo sterk en spectaculair als de afgelopen dagen. In het begin van de week zouden we dolenthousiast zijn geweest, maar nu vinden we het maar 'gewoontjes', verwende nesten als we zijn.

Omdat het eb wordt kraakt het ijs langs de oever dat het een lieve lust is en in de oorverdovende stilte die hier heerst, schept dit toch een bijzondere sfeer.

Na een drie kwartier dooft alles weer uit en gaan we naar het huisje van Hans en Davy om onze pinten bij de kachel te ontdooien. Ik had nog 3 halve liters over maar omdat die vanmiddag in de zon hadden gestaan had ik ze in de diepvries gelegd en vergeten ze er weer uit te halen. Drinkt zich vrij moeilijk, bevroren bier...

Nog één keer is er een opflakkering van het licht en daarna lijkt het voorbij te zijn met de pret. We keuvelen nog wat na tot 22:15 en daarna gaat elk naar zijn eigen verblijf.  We zijn nog maar net binnen of begint het te sneeuwen. Ons laatste sprankeltje hoop op noorderlicht is daarmee vervlogen. Eind van een spetterende week noorderlichtjagen.

Morgen vertrekken we om 7:15 naar de luchthaven van Tromsø, waarna we via een tussenlanding in Evenes koers zetten richting Schiphol.

PS: Lees zeker ook het laatste verslag, want er is nog een verrassing uit de lucht gevallen.

Volgend filmpje heeft de naam 'orgasmenoorderlicht' meegekregen. Kijk en het zal snel duidelijk worden waarom. (met dank aan Ruben Weytjens)

Donderdag 02/03/2017: Tromsø

Na toch een paar uurtjes geslapen te hebben worden we om 07:20 al weer gewekt door Mr. Samsung.
Ogen open en meteen klaarwakker (en dat wil wat zeggen bij mij): wat een fenomenale zonsopgang! De besneeuwde bergen aan de overkant van het fjord kleuren snel van roze naar rood.

Na het ontbijt worden we om 10u weer aan de receptie verwacht zodat we met de bus naar Tromsø kunnen vertrekken. We rijden via een andere route dan op de heenreis. Zoals te verwachten is deze even indrukwekkend met langs de ene zijde het fjord en aan de andere zijde imposante bergen. We zijn nog maar net weg, of we moeten al weer stoppen omdat een paar rendieren over de weg lopen. Gisteren liep er ook al eentje rond het hotel. De rest van de rit zullen we geen wild meer zien.

Om 11:15 stoppen we aan Polarium, een informatiecentrum waar we een promotiefilm over Spitsbergen te zien krijgen (het kriebelt, maar of het er ooit van zal komen?) en waar enkele aquariums en een groot basin met zeehonden is.

Om 12:45 krijgen we een lunch voorgeschoteld en om 13:10 zitten we weer terug in de bus voor de rit naar het centrum van Tromsø. Tien minuten later worden we bij de haven gedropt en hebben we een klein 1,5 uur om de stad te bezoeken. We lopen wat winkels in en uit, maar hebben toch een dubbel gevoel bij dit concept. Je bent geen moment echt op je gemak en loopt steeds met 1 oog op je klok te kijken en uiteindelijk hebben we twee straten van de stad gezien.
Af en toe eens een winkel binnengelopen en eens in de haven rondgekeken.
Hier zijn we wel getuige van de aankomst van de Hurtigruten - Brenda, het was de 'Nordnorge' - maar voor de rest zijn we zeker niet onder de indruk. Geef ons dan maar Reykjavik.

Om 14:50 laten we Tromsø dus voor wat het is en worden we terug naar Malangen gebracht waar we om 16:10 aankomen. Zes uur weggeweest, waarvan we er bijna 3 op de bus hebben gezeten. Gelukkig zijn we door een prachtig decor gereden.

Om 18:00 staan we weer paraat voor een lekker diner (mocht alleen wat meer zijn) en om 19:15 krijgen we de melding dat dame aurora al flink haar best doet. Dus snel omkleden en dan naar een plekje dat we eerder vanuit de bus hebben gezien.

Daar zijn we nog maar net aangekomen of het barst al weer helemaal los pal boven ons. De 6de of 7de - ik ben de tel kwijt - corona sinds we in Malangen zijn! En de 5de avond op 6 met noorderlicht. Wat een week!

Maan, Venus én noorderlicht weerkaatsen in het zilte water van het fjord. Hét decor voor een romantische fotosessie. Het lijkt vanavond wel merkelijk kouder dan de vorige dagen en na zo'n twee uur voelen de meesten hun tenen niet meer. De activiteit van het noorderlicht is ook flink afgenomen en dus besluiten we om ons wat te gaan opwarmen. Maar net als we bij onze huisjes aankomen beslist moeder natuur daar anders over en dus lopen we maar door tot aan het vissershuisje. De voeten zijn door de terugwandeling trouwens weer goed opgewarmd. We genieten nog een tijdje van het schouwspel (mooi, maar niet zo hevig als we nu gewend zijn) en rond 22u houden we het voor bekeken, iets wat de voorgaande jaren totaal ondenkbaar was.

Wanneer we de foto's controleren op de laptop loopt Annette toch weer naar buiten en begin me dan op te jagen dat ik ook snel het terras op moet. Zij heeft sinds enkele dagen trouwens ook een ferme beet van de microbe gekregen :)
Over het fjord is inderdaad weer intens en kleurrijk noorderlicht te zien. Jammer dat het achter ons verdwijnt waar we het door het huisje niet meer kunnen zien. Het levert wel nog enkele mooie plaatjes op, maar we besluiten om toch maar weer naar de waterkant te gaan. We zijn hier nu trouwens alleen.

Even na middernacht geven we er echter definitief de brui aan (Annette trouwens al iets eerder). We leggen ons weer omgekeerd in bed en de camera staat nu achter het raam in aanslag. Ik val echter met de regelmaat van de klok in slaap, maar wordt met diezelfde regelmaat ook weer wakker en kan dus de hemel in de gaten houden.

Tussen 2:30 en 3:00 is er weer een opflakkering te zien maar zijn er ook wolkenslierten opgedoken. Dit levert echter een mooi effect op en dus klikt de camera weer. De foto's zijn in vergelijking met de voorbije dagen echter helemaal niet bijzonder.
Een uurtje later wordt de laatste foto van de nacht gemaakt (tussendoor wel weer een paar keer ingedommeld).

Vrijdag hebben we een vrij te besteden dag.

En nu de foto's en helemaal op het einde weer een filmpje (zeker kijken!)

En nu nog een spectaculair filmpje dat illustreert hoe zich een corona totaal onverwacht ontwikkelt (met dank aan Ruben Weytjens)