zaterdag 4 maart 2017

04/03/2017: Terug naar huis.

Gisteren schreef ik dat we afscheid hadden genomen van het noorderlicht  omdat het volledig betrokken was en sneeuwde toen we in bed kropen. Niet dus...

Om 01:45 open ik mijn ogen en omdat ik weer achterstevoren in bed lig is het eerste wat ik zie... juist ja, noorderlicht over het fjord!
Als vooruitziend jager had ik de camera natuurlijk in aanslag naast het bed en voor het venster gezet. Ik hoef dus alleen maar mijn arm uit te steken om op de ontspanner te drukken.
Vooralsnog is het vrij rustig noorderlicht en geregeld drijft er bewolking voor. Ik stuur voor de zekerheid nog een bericht via de groepsapp, maar er komt geen enkele reactie. Ik vrees dat de meesten in dromenland zitten (en waarschijnlijk over het licht dromen) en dat ik weer de enige gek ben. 
Het eerste half uur doezel ik af en toe weg om telkens weer wakker te schieten en in reflex foto's te maken. Omstreeks 02:45 wordt het licht echter actiever en dit is het sein om uit bed te springen. 

Annette is intussen ook wakker geworden om voor de zoveelste keer die fantastische kleurschakeringen te kunnen bewonderen, want met het blote oog is weer paars/wit/groen beweeglijk licht te zien.

Even over 3u sta ik dan ook op het balkon met enkel een T-shirt en boxershort aan, net op tijd om een - weliswaar zwakke - corona te zien. Ik zeg wel zwak, maar dit is nog altijd een feller noorderlicht dan 'normaal'.

Hierna volgen nog enkele opflakkeringen (die trouwens weer van achter het raam worden bekeken want het was buiten toch wel erg fris aan de vis), maar om kwart voor vier vallen de ogen toch weer dicht en hebben we definitief afscheid genomen van het licht.

Blijkbaar slaap ik nu vast door want als de wekker om 6u afloopt is het effe schrikken dat dat al zo snel gebeurt. Om half zeven moet Annette nog eens extra roepen dat ik van onder de warme donsdeken moet komen, want om 07:15 vertrekt de bus...

Op de app lees ik dat Ruben om 4u ook is wakker geworden omdat zijn kamer helder verlicht werd door fel noorderlicht. Niettegenstaande onze gordijnen open waren heb ik daar niets van gemerkt. Hoe zou zoiets komen?  ðŸ˜‰
En nu is het jaag-jaag onder de douche, potje yoghurt naar binnen werken en zorgen dat we alles mee hebben. Om vijf na zeven volgt bericht dat de bus er al is, maar we redden het pas nét voor 07:15 op te stappen.

En dan volgt weer dezelfde rit van eergisteren naar Tromsø waar we om 08:20 aankomen bij de luchthaven.  Ruim op tijd want de vlucht vertrekt pas om 10:40. Het inchecken  en veiligheidscontrole verlopen heel relaxed  (wat een verschil met Schiphol) en we hebben ruim de tijd om nog wat tax terug te vorderen en een tas koffie te drinken.
Na wat gemanoeuvreer - de de-ice camion is nét naast het vliegtuig in panne gevallen en hindert de push-back - stijgen we op richting Evenes, een vlucht van een half uurtje op lage hoogte. Levert een tof filmpke van een minuut of 7 op, maar teveel MB's om hier te posten.
In Evenes stappen de lucky-ones die aan hun vakantie beginnen uit en de terugkeerders stappen op nadat er 6150 liter (of zijn het kilo's?) kerosine in de vleugels gepompt zijn. Wanneer iedereen aan boord is kunnen we, even na 12u, vertrekken voor de 3u durende vlucht naar Schiphol.  

Het prachtige Noorse landschap, inclusief de Lofoten (die ook nog op ons lijstje staan), schuift het eerste half uur langzaam onder ons door. Daarna kijken we enkel nog tegen de bovenkant van de wolken. Tijd om de ogen dicht te doen en toch wat slaap in te halen. En dat lukt - niet geheel onverwacht - erg goed.

Om 14:45 wordt de landing ingezet en schuiven de Nederlandse polders met hun talrijke windturbines onder ons door. Ook mooi, maar geef mij toch maar de besneeuwde Noorse bergen.

Om twee minuten voor drie raken de wielen de landingsbaan en kan het taxiën naar de finger beginnen. En dat duurt dus weer even want we hebben voor de zoveelste keer het 'geluk' om op de polderbaan te landen (wordt er nog wel op de andere banen geland?). Precies 10 minuten later stoppen we aan gate C18, helemaal achter aan de finger, zodat ons nog een mooie wandeling naar de bagagehal te wachten staat.

Wanneer we daar aankomen hebben we de gelegenheid om uitgebreid van iedereen afscheid te nemen want de koffers laten erg lang op zich wachten. Het is al weer vier uur eer de eerste komen aangerold. 

Deze keer zijn we wel op tijd om de bus naar het hotel te nemen en nadat we de autosleutel hebben afgehaald zetten we koers richting Maaseik. Nog een kleine omweg moeten maken omdat de A2 tussen Eindhoven en Weert is afgesloten, maar uiteindelijk rijden we om 18:50 in de stromende regen onze oprit op.

En nu is het definitief gedaan. We hebben een absolute topweek beleefd met een heel fijne groep mensen in een prachtige omgeving. Met het noorderlicht zijn we meer dan verwend (is wel eens anders geweest) en het is maar zeer de vraag of we zoiets nog ooit zullen meemaken. Een corona is immers geen alledaags verschijnsel en al zeker niet meerdere corona's op meerdere dagen achter elkaar.

Wat betreft de blog: onze volgende grote trip is al weer een tijdje geleden geboekt en eind september horen jullie weer van ons vanuit... Zuid-Oost Canada en Noord-Oost Amerika (als we tegen die tijd van 'den Donald' nog binnen mogen daar 😉).

Tot dan!