Om 06:30 loopt de eerste wekker af. Kwestie van op tijd aan het ontbijt te zijn, want het is telkens 5 à 10 minuten lopen tot aan het hoofdgebouw. Het is iets kouder dan gisteren en nog steeds zwaar bewolkt. Tot onze eigen verrassing zijn we eens als tweede koppel in de eetzaal (gewoonlijk zijn we bij de laatsten) en we hebben dus alle tijd om op ons gemak van het rijkelijke ontbijt te kunnen genieten.
Tegen 08:30 zijn we terug in onze blokhut om ons warm in te duffelen want zoals gezegd gaan we deze voormiddag enkele uren met de sneeuwscooter op pad.
Kwart na negen worden de helmen aangemeten en wordt uitleg gegeven over de bediening van de scooters. En dan zijn we vertrokken... Net als vorig jaar is de funfaktor 10! Gids Inga gaat wel wat langzamer (30 km/u), maar zo zie je als chauffeur ook wat van de omgeving. Snelheden zoals vorig jaar op het bevroren meer (75 km/u) zouden hier trouwens onverantwoord zijn. Boven op een heuvel wordt pauze gehouden om wat foto's te maken en een heet fruitdrankje te nuttigen. De bomen zijn hier letterlijk bedolven onder een vracht sneeuw. Alleen jammer dat de lucht nog steeds grijs is en dat ik de 'goede kodak' niet mee heb. Het zijn dus allemaal GSM-foto's.
Tegen kwart na twaalf zijn we al weer - veel te snel naar ons goesting - terug bij af, maar deze belevenis kunnen ze ons al niet meer afpakken!
Door het vroege ontbijt en de buitenlucht ('gezonde buitenlucht' kan ik niet zeggen met al die uitlaatgassen) hebben we toch wel honger gekregen en dus gaan we, samen met nog enkele anderen uit de groep, wat eten in de lokale eettent (waar ze ook souvenirs verkopen): Rendierburger. Die beesten zien er niet alleen tof uit, ze smaken ook nog goed.
We kènne trouwes ouch weer plat kalle mèt twieë koppels van aan de angere kant van de Maas en neteurlik auch mèt Ruben.
Na het eten is het zowaar aan het opklaren en dus besluiten we nog een rondje rond het meertje te wandelen; een tochtje van een drie kwartier. Deze keer kunnen we wel gezonde lucht opsnuiven én is de 'goede kodak' mee op stap.
Wanneer we terug in 'ons' blokhutje zijn, is de sauna reeds op temperatuur en geloof ons, dat doet goed! Buiten lijkt het immers een stuk kouder, mede door de met momenten aanspannende wind. Dat belooft voor straks, want de kans dat we het licht gaan zien is alvast beter dan gisteren. Het blijft trouwens ook al weer wat langer licht mede omdat het volledig is opgeklaard natuurlijk, maar de dagen worden op die week dat we hier zijn ruim één uur en vijf minuten langer!
Tegen half zes gaan we met een groepje naar een open veldje voor een eerste poging om het licht te zien, maar helaas, nog niks. Dan maar eerst samen eten om dan rond 19:30 terug te keren.
Net boven de horizon is heel vaag een witte waas te zien en Rubens camera bevestigt dat het inderdaad het eerste noorderlicht is. Hoe meer de tijd verstrijkt, hoe feller het bij momenten wordt. We hebben dus prijs! Alleen... mijn lens/camera (of toch het manneke aan de knopjes) willen niet meewerken. Ik durf de lens bij deze koude, en vooral wind, echter niet te vervangen. Later blijkt dat van de massa foto's er uiteindelijk maar een paar zijn die door de beugel kunnen. Maar hoofdzaak is dat we er van hebben kunnen genieten.
Twee uur later zijn we zo verkleumd van de kou, het is -10°C bij zo'n 3 Bf wind waardoor de gevoelstemperatuur nog een stuk lager ligt, dat we besluiten er een eind aan te maken. De meesten zijn trouwens al een tijdje geleden vertrokken omdat het licht weer veel zwakker is geworden.
Wanneer we samen met Ruben bijna aan de blokhutten zijn, ziet hij opnieuw feller noorderlicht. Ik besluit nog even binnen te gaan om de lens te vervangen en keer dan, mede omdat ik Ruben nergens meer vind, terug naar het meertje waar we eerder zijn gaan wandelen. Onderweg daar naar toe kan ik nog mijn beste Frans en Duits bovenhalen om andere fanaten uit te leggen waar we eerder het licht hebben gezien. Iedereen is er hier echt van in de ban.
Aan het meertje is gelukkig ook nog wat te zien, maar ondertussen waait het zo stevig dat de stuifsneeuw en nevel het zicht beginnen te belemmeren en dus hou ik het na een kwartiertje voor bekeken. Al dat heen en weer geloop heeft echter een reuze voordeel: de kou voel ik niet meer.
Veel foto's gemaakt, veel mislukt, maar de beste staan hieronder.
Morgen staan de huskysafari en een bezoek aan de amethistmijn op het programma.
Posts
Dat noorderlicht zou ik ook graag zien maar waarom kan dat niet bij "normale" temperaturen :(
BeantwoordenVerwijderenSjoe-en foto's broor ;)