Zondag 26/02/2017: Sneeuwscooteren naar het drielandenpunt.

Eerst nog even terug naar gisterenavond. Heeft het jagen iets opgebracht? YEP!

Aanvankelijk was om 20:30 een heel zwak noorderlicht te zien, maar zag het er - rekening houdend met de parameters- niet echt naar uit dat het verder nog iets zou geven.  Wel was het, min of meer tegen verwachting in, zo goed als onbewolkt.  En dat bleek na een uurtje niet het enige dat tegen de verwachting in was! Van het ene op het andere moment werd het noorderlicht plots actief. En hoe!

Jammer dat enkelen van ons al overmand waren door het zandmannetje en zich hadden teruggetrokken in hun warme chalet, gelukkig kon iedereen via de groepsapp verwittigd worden.  

Één koppel was zo enthousiast het balkon opgelopen dat de deur slotvast achter hen dicht viel. Nog een geluk dat alles gelijkvloers is en dat de uitbater een reservesleutel had...

Na meer dan een uur genoten te hebben en weer een batterij foto's te hebben gemaakt, hebben we dan toch maar besloten om ook wat nachtrust te nemen want we zullen onze energie nog nodig hebben deze week.

Na een goede nachtrust  (niet 1 keer opgestaan om aan het raam te kijken) worden we om 7:30 door het irritante samsungdeuntje gewekt. 

Wanneer we naar de eetzaal lopen zien we dat er enkele centimeters sneeuw is bij gevallen en ben ik weer content dat ik gewoon heb doorgeslapen.

Na het - overigens weer lekkere - ontbijt maken we ons klaar om met zijn allen te voet naar Kilpissafarit te wandelen waar we verwacht worden voor onze sneeuwscootertocht. Eerst krijgen we allemaal thermische botten, dito overall, handschoenen, helm én nog een extra overjas aangemeten. Tegen de tijd dat we alles aangetrokken hebben staan we allemaal in het zweet alsof we uit de sauna komen.
Hierna volgt nog een technische uitleg over de werking van de scooter en de regels waar we ons aan te houden hebben, om dan tegen  11:30 in colonne het bevroren en besneeuwde meer op te rijden.

Het begin van een geweldige drie uren in de natuur. Over het meer hangt een dunne  mistlaag waar de zon flauwtjes doorheen schijnt. Tel daar de heuvels en bergen op de achtergrond bij en jullie weten dat we in ons element zijn.

Er wordt enkele keren gestopt voor een fotoshoot en omstreeks 13:15 arriveren we bij het drielandenpunt Finland-Zweden-Noorwegen. Vlak na de start waren we op het meer al de grens met Zweden overgestoken. Op zich stelt het drielandenpunt niet veel voor: een grote betonnen blok (bruingeel geschilderd) met daarop drie opstaande stenen met inscripties van elk land.  Voor Finland dus 'Suomi 1926', voor Noorwegen een afbeelding met jaartal 1901 en voor Zweden drie kroontjes  (althans dat maakte ik eruit) met een jaartal dat ik me zelfs niet meer herinner. Honderd meter van de grote blok staat nog een kleinere steen met 'Suomi 1901'.

Bij het nuttigen van een tas koffie/thee en een donut vertelt de gids nog iets over de geschiedenis van de grens tussen de drie landen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik meer bezig ben met het landschap in mij op te nemen en op sd-kaart vast te leggen.

Rond 13:40 wisselen enkele chauffeurs met passagiers (not me) en keren we via dezelfde weg weer terug naar Kilpisjärvi, maar nu zonder stoppen en aan iets hogere snelheid.

En net bij de aankomst gaat het dan mis. Zelf hebben we het niet gezien omdat het achter ons gebeurde maar er is een scooter door de lucht gevlogen, bestuurder en passagier eráf gevlogen en scooter op 10 cm van het gebouw tot stilstand gekomen. Een geluk dat nog niemand voor het gebouw stond en niemand letsel heeft opgelopen.

Nadat we onze spullen weer hebben uitgetrokken en afscheid hebben genomen van  de gids, gaan we nog wat lunch-inkopen doen voor de volgende dagen, wordt deze epistel op de GSM getypt, duiken we de sauna in en om 18:00 is het tijd voor het diner. Het is ondertussen volledig dicht getrokken en omdat het windstil is vrees ik het ergste voor vanavond.

Het eten is weer goed, de stemming eveneens, maar de bewolking weet van geen wijken en dus blijven we tot 21:00 gesellig samen rond de tafels zitten met onze eigen drank want er wordt hier geen alcohol geschonken. 

De Belgen zijn trouwens deze reis eens in de meerderheid, een schril contrast met de voorgaande jaren. En dan wordt de tent gesloten en kruipen we eens vroeg in onze nest, maar hopen toch nog op opklaringen.

Morgen gaan we ijsvissen en lassowerpen. Voor ons een déja-vue, maar je zou het alleen al voor de omgeving willen doen.

Foto's dus ten vroegste dinsdag.